Βρέθηκε το 1997 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι Μ 54. Ένα τμήμα από τη δεξιά πλευρά του έχει χαθεί.

Το ειδώλιο παριστάνει τη θεά Τύχη στην εξομοίωσή της με την Ίσιδα και με γνωρίσματα της Αφροδίτης Ουρανίας και της Αθηνάς. Η θεά στέκει με λυγισμένο το αριστερό μέρος του σώματος, ντυμένη με μακρυμάνικο χιτώνα και δύο ιμάτια, ένα μακρύ και ένα πιο κοντό από πάνω. Το μακρύ, με κρόσσια στην παρυφή και κόμπο ανάμεσα στα στήθη, τον λεγόμενο ισιακό κόμβο, είναι χαρακτηριστικό ένδυμα της αιγυπτιακής Ίσιδας, στην πιο εξελληνισμένη μορφή της.

Η θεότητα φορά στο κεφάλι τειχόμορφο στέμμα με επτά τοξωτές πύλες, που δηλώνει την ιδιότητα της Τύχης ως προστάτιδας πόλης. Κάτω από το στέμμα φορά κράνος με πλατύ γείσο, που τη συνδέει με την Αθηνά, πολιούχο της πόλης της Αθήνας. Με το αριστερό πόδι, που φορά σανδάλι, πατά στη ράχη χελώνας, σύμβολο της Αφροδίτης Ουρανίας. Στο αριστερό χέρι κρατά κέρας Αμάλθειας γεμάτο στάχυα, σταφύλια, ρόδι και άλλους καρπούς, ενώ με το δεξί κρατούσε οίακα (λαβή) πηδαλίου, από το οποίο σώζεται το κάτω μέρος σε ξεχωριστό θραύσμα. Ο οίακας είναι σύμβολο της Τύχης αλλά και της Ίσιδας, κυρίας των θαλασσών και του πεπρωμένου των ανθρώπων.

Το ειδώλιο, που αποτελεί έκφραση θρησκευτικού συγκρητισμού, αποδίδει πιθανότατα το λατρευτικό άγαλμα της «Τύχης της πόλης της Αθήνας», το οποίο έστησε ο Ηρώδης Αττικός στον ναό που ίδρυσε προς τιμή της τον 2ο αι. μ.Χ., στον λόφο του Αρδηττού στην Αθήνα. Το γεγονός ότι βρέθηκε σε πηγάδι μαζί με άλλα ειδώλια που απεικονίζουν ελληνικές και αιγυπτιακές θεότητες, καθιστά πιθανή την υπόθεση ότι είχε χρησιμοποιηθεί στο οικιακό ιερό της κατοικίας στην οποία ανήκε το πηγάδι.